Bebek İsimleri Listesi - U ve Ü Harfi İle Başlayanlar
121
| İsim | Cinsiyet | Köken | Anlamı |
| Ubab | Erkek | Arapça | 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel. |
| Übab | Erkek | Arapça | Şiddetli, taşkın sel suyu |
| Übabe | Erkek | Arapça | (bkz. Übab) |
| Ubade | Erkek | Arapça | Anlamını bilen ziyaretçilerimiz bize yorumları ile yardımcı olabilirler. |
| Übey | Erkek | Arapça | Sahabedendir. Übey b. Kab |
| Ubeyd | Erkek | Arapça | (bkz. Ubeyde) |
| Übeyd | Erkek | Arapça | Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. |
| Ubeyde | Erkek | Arapça | Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah |
| Übeyde | Erkek | Arapça | (bkz. Übeyd) |
| Ubeydullah | Erkek | Arapça | Allahın kulu |
| Übeydullah | Erkek | Arapça | Allahın kulu |
| Übhet | Erkek | Arapça | Büyüklük, ululuk |
| Ucaer | Erkek | Türkçe | Değerli, yüce kimse |
| Uçanay | Erkek | Türkçe | Ay gibi yüksek anlamında |
| Uçanok | Erkek | Türkçe | Hızlı, atak, yiğit |
| Uçar | Erkek | Türkçe | Uçan, uçucu |
| Uçarer | Erkek | Türkçe | Uçar er |
| Ucatekin | Erkek | Türkçe | – Yücelikte eşsiz kimse. |
| Uçbay | Erkek | Türkçe | Sınır beyi |
| Uçbeyi | Erkek | Türkçe | Selçuklu ve Osmanlılarda sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad |
| Üçel | Erkek | Türkçe | 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. |
| Üçer | Erkek | Türkçe | Üç er |
| Üçgül | Erkek | Türkçe | 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül. |
| Uçhan | Erkek | Türkçe | Sınır şehir hanı |
| Uçkan | Erkek | Türkçe | Deli dolu, havai, toy |
| Uçkun | Erkek | Türkçe | 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. |
| Uçma | Erkek | Türkçe | 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı. |
| Uçman | Erkek | Türkçe | Uçan uçucu |
| Üçok | Erkek | Türkçe | Oğuz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad |
| Uçuk | Erkek | Türkçe | 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi. |
| Uçur | Erkek | Türkçe | 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim. |
| Ufki | Erkek | Arapça | Ufka ait, ufukla ilgili |
| Üftade | Erkek | Farsça | 1. Düşmüş, düşkün. 2. Aşık. |
| Üftadegi | Erkek | Farsça | Düşkünlük |
| Ufuk | Erkek | Arapça | 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. |
| Ufuktan | Erkek | Türkçe | Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta |
| Uğan | Erkek | Türkçe | Yüce, yüksek, güçlü |
| Uğanbike | Erkek | Türkçe | Uğan bike |
| Üge | Erkek | Türkçe | Ünlü, şöhretli |
| Uğraş | Erkek | Türkçe | Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele |
| Uğur | Erkek | Türkçe | 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslamda bu tür düşüncelere itibar edilmez. |
| Uğural | Erkek | Türkçe | Uğur - al |
| Uğuralp | Erkek | Türkçe | Hayırlı yiğit |
| Uğurata | Erkek | Türkçe | Hayırlı ata |
| Uğuray | Erkek | Türkçe | Uğurlu ay |
| Uğurcan | Erkek | Türkçe | İyilikçi ve candan |
| Uğurel | Erkek | Türkçe | Eli uğurlu olan |
| Uğurhan | Erkek | Türkçe | Hayırlı lider |
| Uğurlu | Erkek | Türkçe | Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu |
| Uğurlubay | Erkek | Türkçe | Uğurlu -bay |
| Uğurlubey | Erkek | Türkçe | Uğurlu -bey |
| Uğursal | Erkek | Türkçe | Uğurla ilgili, uğurlu |
| Uğursan | Erkek | Türkçe | Uğuruyla tanınmış olan |
| Uğursay | Erkek | Türkçe | Uğur say |
| Uğursel | Erkek | Türkçe | Uğur sel |
| Uğursoy | Erkek | Türkçe | Uğurlu soydan gelen |
| Uğurtan | Erkek | Türkçe | Uğur tan |
| Uğurtay | Erkek | Türkçe | Uğurlu genç |
| Uğuş | Erkek | Türkçe | 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. |
| Uğuz | Erkek | Türkçe | Kutsal, mübarek. Saf, temiz |
| Uhra | Erkek | Arapça | Başka, diğer |
| Ukab | Erkek | Arapça | 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammedin (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı. |
| Ukbe | Erkek | Arapça | Ashabın meşhurlarından: Ukbe b. Nafı |
| Ukde | Erkek | Arapça | 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. |
| Üke | Erkek | Türkçe | Onur, şeref |
| Ukhuvan | Erkek | Arapça | Papatya |
| Uknum | Erkek | Arapça | 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri. |
| Üksüm | Erkek | Arapça | Çayırı, çimeni çok güzel bahçe |
| Ukul | Erkek | Arapça | Akıl, us |
| Ukuş | Erkek | Türkçe | (bkz. Uğuş) |
| Ula | Erkek | Arapça | 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse |
| Ulaç | Erkek | Türkçe | Bağlayan, bağlayıcı. Sınır |
| Ulaçhan | Erkek | Türkçe | Sınır hanı |
| Ulağ | Erkek | Türkçe | Ulak |
| Ulaş | Erkek | Türkçe | Amacına eriş, isteğine kavuş |
| Ülez | Erkek | Türkçe | 1. Batmakta olan güneş. 2. Salgın. |
| Ülfer | Erkek | Arapça | Büyük su, ırmak |
| Ülfet | Erkek | Arapça | 1. Alışma, kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. |
| Ülgen | Erkek | Türkçe | 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - İsim olarak kullanılmaz. |
| Ülgenalp | Erkek | Türkçe | 1. Yüce, ulu, yiğit. 2. Ülgen - alp. |
| Ülgener | Erkek | Türkçe | Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er. |
| Ülger | Erkek | Türkçe | Kumaş vb. şeylerdeki ince tüy |
| Ülgü | Erkek | Türkçe | 1. Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır. |
| Ülke | Erkek | Türkçe | 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. |
| Ülkem | Erkek | Türkçe | Yurdum, vatanım. |
| Ülken | Erkek | Türkçe | Senin yurdun, senin vatanın |
| Ülkenur | Erkek | Türkçe | Yurdunu aydınlatan ışık |
| Ülker | Erkek | Türkçe | Boğa burcunda yedi yıldızdan biri |
| Ülkü | Erkek | Türkçe | Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey |
| Ülküm | Erkek | Türkçe | Amacım, ulaşmak istediğim şey |
| Ülkümen | Erkek | Türkçe | Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse |
| Ülküsel | Erkek | Türkçe | Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde |
| Ülmen | Erkek | Türkçe | Denizci, deniz adamı |
| Ulu | Erkek | Türkçe | 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın. |
| Ulualp | Erkek | Türkçe | Çok erdemli, yüce yiğit |
| Uluant | Erkek | Türkçe | Kutsal, büyük yemin |
| Ulubaş | Erkek | Türkçe | Yüce, saygın kimse |
| Ulubay | Erkek | Türkçe | Yüce, saygın, erdemli kişi |
| Ulubek | Erkek | Türkçe | Saygınlığı olan bey |
| Uluberk | Erkek | Türkçe | Saygın kişilikli yiğit. |
| Uluç | Erkek | Türkçe | 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşanın adı. |
| Uluçağ | Erkek | Türkçe | Hayırlı, uğurlu dönem |
| Uluçam | Erkek | Türkçe | Ulu - çam |
| Ulucan | Erkek | Türkçe | Erdemli, saygın, yüce kişi |
| Uluçkan | Erkek | Türkçe | Uluç - kan |
| Uludağ | Erkek | Türkçe | Çok büyük, yüce dağ |
| Uludoğan | Erkek | Türkçe | Doğuştan yüce, uğurlu kimse |
| Uluer | Erkek | Türkçe | Saygın, uğurlu, yüce kimse |
| Uluerkan | Erkek | Türkçe | Saygın, yüce, soylu kimse |
| Uluğ | Erkek | Türkçe | Ulu, büyük, saygın |
| Uluhan | Erkek | Türkçe | Büyük, saygın hükümdar |
| Ulukaan | Erkek | Türkçe | Büyük, saygın hükümdar |
| Ulukan | Erkek | Türkçe | Soylu yüce kandan gelen |
| Ulukut | Erkek | Türkçe | Çok uğurlu, kutlu kimse |
| Ulum | Erkek | Türkçe | Ululuk, haşmet, büyük gösteriş |
| Uluman | Erkek | Türkçe | Ulu, yüksek, saygın kimse |
| Ulumeriç | Erkek | Türkçe | Ulu meriç |
| Ulun | Erkek | Türkçe | 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. |
| Ulunay | Erkek | Türkçe | Büyük , ulu A |
| Uluöz | Erkek | Türkçe | Özü yüce, saygın kimse |
| Ulus | Erkek | Türkçe | 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. |
| Uluşahin | Erkek | Türkçe | Ulu şahin |
| Ulusan | Erkek | Türkçe | Adı yüce tanınmış kimse |
| Ulusan | Erkek | Türkçe | Yüce şanlı kimse |
| Ulusoy | Erkek | Türkçe | Ulu, yüce, soylu |
| Ulusu | Erkek | Türkçe | Yüce, kutlu su |
| Ulutan | Erkek | Türkçe | Ulu tan |
| Ulutaş | Erkek | Türkçe | Ulu taş |
| Ulutay | Erkek | Türkçe | Ulu tay |
| Ulutekin | Erkek | Türkçe | Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli |
| Ulvi | Erkek | Arapça | Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen |
| Ulviye | Erkek | Arapça | (bkz. Ulvi) |
| Uma | Erkek | Türkçe | 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir. |
| Ümame | Erkek | Arapça | Peygamber efendimizin torununun ismi. Anlamını bilen ziyaretçilerimiz bize yardımcı olabilirler. |
| Uman | Erkek | Türkçe | Umudu olan, bekleyen, umutlu |
| Umar | Erkek | Türkçe | Çare, çıkar yol |
| Umay | Erkek | Türkçe | 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. - İsim olarak kullanılmaz. |
| Ümera | Erkek | Arapça | Beyler, emirler |
| Ümit | Erkek | Farsça | (bkz. Umut) |
| Umman | Erkek | Arapça | Ulu, büyük, engin deniz, okyanus |
| Ümmet | Erkek | Arapça | Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad |
| Ümmiye | Erkek | Arapça | Anneye ait, anneyle ilgili |
| Ümmü | Erkek | Bilinmiyor | Umut vermek uğur getirmek. |
| Ümmühan | Erkek | Arapça | – Hükümdar anası. |
| Ümniye | Erkek | Arapça | 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet. |
| Umran | Erkek | Arapça | 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. |
| Ümran | Erkek | Türkçe | (bkz. Ümran) |
| Umur | Erkek | Türkçe | Görgü, bilgi, deneyim |
| Umural | Erkek | Türkçe | Görgü, bilgi, deneyim kazan |
| Umuralp | Erkek | Türkçe | Görgülü, bilgili, yiğit |
| Umurbay | Erkek | Türkçe | Görgülü, bilgili, saygın kişi |
| Umurbey | Erkek | Türkçe | Görgülü, bilgili, kişi |
| Umut | Erkek | Türkçe | Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit |
| Ünal | Erkek | Türkçe | 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. |
| Ünalan | Erkek | Türkçe | Adı duyulmuş, ün kazanmış |
| Ünaldı | Erkek | Türkçe | Ün aldı |
| Ünalmış | Erkek | Türkçe | Ün ve şan kazanmış |
| Ünalp | Erkek | Türkçe | Tanınmış, ünlü, yiğit |
| Unan | Erkek | Türkçe | 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. |
| Ünan | Erkek | Arapça | İnleme, nalan |
| Unat | Erkek | Türkçe | Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin |
| Ünay | Erkek | Türkçe | Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli |
| Ünek | Erkek | Türkçe | 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış. |
| Üner | Erkek | Türkçe | Tanınmış, ünlü yiğit |
| Ungan | Erkek | Türkçe | 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi. |
| Üngörmüş | Erkek | Türkçe | Ün görmüş |
| Üngün | Erkek | Türkçe | Ün gün |
| Üngür | Erkek | Türkçe | Mağara |
| Ünkan | Erkek | Türkçe | Tanınmış soydan gelen, soylu kan |
| Ünlem | Erkek | Türkçe | Ses, seda, çağrı |
| Ünlü | Erkek | Türkçe | Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı |
| Ünlüer | Erkek | Türkçe | Tanınmış, ünlü kimse |
| Ünlüol | Erkek | Türkçe | Adın duyulsun, ün kazan |
| Ünlüsoy | Erkek | Türkçe | Tanınmış soydan gelen |
| Ünsa | Erkek | Arapça | Kadın, kız, nisa |
| Ünsaç | Erkek | Türkçe | Adın duyulsun, ünlen. |
| Ünsal | Erkek | Türkçe | Adın duyulsun |
| Ünsan | Erkek | Türkçe | (bkz. Ünsal) |
| Ünsel | Erkek | Türkçe | Ünü sel gibi aşan |
| Ünseli | Erkek | Türkçe | Ünü sellere benzeyen |
| Ünsev | Erkek | Türkçe | Ünü seven |
| Ünseven | Erkek | Türkçe | Ün seven |
| Ünsever | Erkek | Türkçe | Ün sever |
| Ünsevin | Erkek | Türkçe | Ün sevin |
| Ünsi | Erkek | Arapça | 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost. |
| Ünsiyye | Erkek | Arapça | (bkz. Ünsi) |
| Unsur | Erkek | Arapça | Öğe, ilke, eleman |
| Ünüvar | Erkek | Türkçe | 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. |
| Ünver | Erkek | Türkçe | Ünlen, tanınmış ol, insan ol |
| Ünverdi | Erkek | Türkçe | Ün verdi. -(bkz. Ünver) |
| Ünveren | Erkek | Türkçe | Ün veren |
| Ünzil | Erkek | Arapça | Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş |
| Ünzile | Erkek | Arapça | (bkz. Ünzil) |
| Ural | Erkek | Türkçe | Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ |
| Uralp | Erkek | Türkçe | Kentli yiğit |
| Uraltan | Erkek | Türkçe | Ur - altan |
| Uraltay | Erkek | Türkçe | Ur - altay |
| Uram | Erkek | Türkçe | Büyük, geniş yol |
| Uran | Erkek | Türkçe | Yetenekli, usta, becerikli |
| Urandu | Erkek | Türkçe | 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı. |
| Urangu | Erkek | Türkçe | Savaşçı, savaşkan |
| Uraz | Erkek | Türkçe | Şans, talih |
| Uraza | Erkek | Arapça | 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek. |
| Urgun | Erkek | Türkçe | 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli. |
| Urhan | Erkek | Türkçe | Yüksek rütbeli han |
| Urkan | Erkek | Türkçe | 1. Kale hendeği. 2. Şehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer. |
| Urluk | Erkek | Türkçe | Aile, soy sop. Tohum |
| Ürmegül | Erkek | Türkçe | Sarmaşık |
| Uruç | Erkek | Arapça | Yukarı çıkma, yükselme, ağma |
| Uruk | Erkek | Türkçe | 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy. |
| Ürün | Erkek | Türkçe | 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. |
| Ürünay | Erkek | Türkçe | Ürün ay |
| Üründü | Erkek | Türkçe | Seçilmiş, seçkin |
| Üründübay | Erkek | Türkçe | (bkz. Üründü) |
| Urungu | Erkek | Türkçe | Savaşçı, kürşad’ın oğluna verdiği isim. |
| Ürüşan | Erkek | Türkçe | Ürü (Üremek yani çoğalmak) ve Şan ( Şöhretli soylu) kelimelerinin birleşiminden meydana gelmiştir. Tam manası Soylu, Şanlıkimse dir. |
| Uruz | Erkek | Türkçe | Hedef, amaç, gaye |
| Urve | Erkek | Türkçe | Kulp, sağlam. Urvetül-Vuska, sağlam kulp. Sahabe adlarındandır: Urve b. ez-Zübeyr |
| Urza | Erkek | Arapça | Hedef, amaç |
| Usal | Erkek | Türkçe | 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düşkün. 2. Önemsiz. |
| Usalan | Erkek | Türkçe | Akıl alan, akıllı |
| Usalp | Erkek | Türkçe | Akıllı yiğit |
| Usare | Erkek | Türkçe | Özsu |
| Usbay | Erkek | Türkçe | Akıllı, saygın kişi |
| Usberk | Erkek | Türkçe | Şimşek gibi parlak akıllı kimse |
| Usbey | Erkek | Türkçe | Akıllı kişi |
| User | Erkek | Türkçe | Akıllı kişi |
| Üsgen | Erkek | Türkçe | 1. Yüksek. 2. Gelişmiş. |
| Ushan | Erkek | Türkçe | Akıllı hükümdar |
| Uskan | Erkek | Türkçe | Akıllı soydan gelen |
| Uslu | Erkek | Türkçe | Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse |
| Usluer | Erkek | Türkçe | Akıllı, olgun kişi |
| Usman | Erkek | Türkçe | Akıllı, zeki kimse |
| Üstam | Erkek | Arapça | 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir. |
| Üstay | Erkek | Türkçe | Ay gibi yüksek yüce |
| Üstek | Erkek | Türkçe | Yüksek, yüce |
| Üstel | Erkek | Türkçe | (bkz. Üstek) |
| Üster | Erkek | Türkçe | Çok değerli kimse |
| Üstün | Erkek | Türkçe | 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. |
| Üstünbay | Erkek | Türkçe | 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse. |
| Üstündağ | Erkek | Türkçe | Üstün dağ |
| Üstüner | Erkek | Türkçe | Üsten - er |
| Usum | Erkek | Türkçe | Akıllı |
| Usun | Erkek | Türkçe | Hüzün |
| Usunbike | Erkek | Türkçe | Hüzünlü hanım |
| Utarid | Erkek | Arapça | Merkür. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır |
| Utbe | Erkek | Arapça | Meşhur sahabelerden bazılarının ismi |
| Utkan | Erkek | Türkçe | 1. Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen. |
| Utku | Erkek | Türkçe | Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulaşılan, mutlu sonuç, zafer |
| Utman | Erkek | Türkçe | Şerefli, edepli, terbiyeli kimse |
| Üveys | Erkek | Arapça | İsteyen, arzu eden |
| Uyar | Erkek | Türkçe | 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse. |
| Uyaralp | Erkek | Türkçe | Uysal, nazik yiğit |
| Uyarel | Erkek | Türkçe | Uyar el |
| Uygan | Erkek | Türkçe | Uyumlu, uyan |
| Uygar | Erkek | Türkçe | Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni |
| Uygu | Erkek | Türkçe | Uyum, uygunluk |
| Uygun | Erkek | Türkçe | 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. |
| Uygunel | Erkek | Türkçe | Uygun el |
| Uyguner | Erkek | Türkçe | Uygun uyumlu, olumlu |
| Uygur | Erkek | Türkçe | 1. Orta Asyada büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. |
| Uyguralp | Erkek | Türkçe | Uygar yiğit. Uygura mensup kişi |
| Uysal | Erkek | Türkçe | Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli |
| Uyun | Erkek | Arapça | Gözler. Pınarlar, kaynaklar |
| Uz | Erkek | Türkçe | 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. |
| Uzalp | Erkek | Türkçe | İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit |
| Uzay | Erkek | Türkçe | Bütün varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk |
| Uzbay | Erkek | Türkçe | İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi |
| Uzcan | Erkek | Türkçe | Uysal, uyumlu, iyi insan |
| Uzel | Erkek | Türkçe | Usta, becerikli kişi |
| Uzer | Erkek | Türkçe | Becerikli, akıllı kişi |
| Üzer | Erkek | Türkçe | 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü. |
| Üzeyir | Erkek | Arapça | Kuran-ı Kerimde adı geçen, peygamber olup olmadığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer |
| Uzeyle | Erkek | Arapça | Bir harabe ismi. |
| Uzgören | Erkek | Türkçe | Gerçeği önceden görebilen |
| Uzhan | Erkek | Türkçe | Ülke ve halkına faydalı olan |
| Uzkan | Erkek | Türkçe | Erdemli soydan gelen |
| Uzlet | Erkek | Arapça | Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma |
| Uzma | Erkek | Arapça | Büyük, en büyük |
| Uzman | Erkek | Türkçe | Belli bir iş ya da konuda bilgi, görüş ve becerisi olan kimse |
| Uzsan | Erkek | Türkçe | Becerisi ve diğer iyi nitelikleriyle tanınan |
| Uzsoy | Erkek | Türkçe | İyi nitelikli soydan gelen |
| Uztan | Erkek | Türkçe | Uz - tan |
| Uztaş | Erkek | Türkçe | Uz - taş |
| Uztav | Erkek | Türkçe | Uz - tav |
| Uztay | Erkek | Türkçe | Uz - tay |
| Uztekin | Erkek | Türkçe | Uz - tekin |
| Üzüm | Erkek | Türkçe | Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi |
- bebek isimleri
- U harfi
Tepkini Göster
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
Yorumlar
Sende Yorumunu Ekle